maandag 10 oktober 2016

                                   Eigen werkelijkheid
                                        9-10-2016


Een dag als geen ander....dat was gisteren, maar ook vandaag en morgen, de middeleeuwen, de toekomst, nu.
Vanuit een insteek om mijn overtuigingen eruit te gooien nam ik gisteren deel aan een seminar van Ad Broere en Martijn van Staveren. “De achtergronden en dwarsverbanden bloot leggen en bespreken. Inzichten in de achtergronden van geld in relatie tot het aardse bewustzijn van de Mens op Aarde. Hoe kunnen we samen de samenleving vernieuwen en welke krachten dragen wij in ons om dit te bewerkstelligen?”

Voor nu wil ik mijn overtuigingen graag boven water halen. Wat is mijn werkelijkheid, wat is echt aan mij vanuit vrijheid. Bewust-zijn van oordelen, programma`s, inserties.
                                            


Deze week werd me gevraagd door een vrouw waarom ik afgezegd heb voor de bijeenkomst bij haar zondag in Drenthe. Ligt de oorzaak in de vorige bijeenkomst?
Ik heb een heel epistel opgesteld. Wat een vrijheid werd me geboden om ‘dit’ te mogen delen. Om me later te realiseren; (ik had de mail al verzonden) een deel van mijn belevingen zijn gebaseerd op mijn overtuigingen. En deze overtuigingen zijn gestoeld op mijn oordelen. Mijn waarheid op mijn aangeleerd gedrag. Wow en ineens zie ik het dus anders!
Vanuit de bekrachtigingen die Martijn me geleerd heeft, ben ik met de overtuigingen c.q. oordelen aan de gang gegaan.
De bekrachtigingen ingezet vanuit mijn (intergalactisch)wezen, kijkend naar mijn persoonlijkheid.

Op deze dag, het seminar, ontmoet ik de prachtige vrouw van de mailwisseling. Bewust dat de ander me wellicht nog ziet met mijn overtuigingen en oordelen kijk ik deze persoon in de ogen. Ik voel dankbaarheid naar haar. Maar hoe onbevangen en neutraal kunnen we naar elkaar kijken gaat er door me heen. In hoeverre voel ik me schuldig, boos, verdrietig.
Het raakt me diep als ik me bedenk dat het niet meer uitmaakt wat de ander van me denkt. Dit voelt als vrijheid.
                                                


Als ik Ad Broere hoor spreken over het digitale geldsysteem lijkt dit als een hoax voor mij. Het beroerd me en het is alsof iedere cel in mij reageert van en jij gaat hierin mee? Ja het is toch een vanzelfsprekendheid, ik leef toch in deze matrix?
Maar door er nu bewust over na te denken heb ik zeker keuzes. Hoe voelt mijn werkelijkheid m.b.t. geld?

Het doet me denken aan mijn bank idee. Ha ha niet de bank van het geld een bank om op te zitten. Enkele weken terug heb ik een nieuwe woonkamerinrichting gekocht. Een overwinning voor me. Het klinkt wellicht vreemd maar ik had een flinke familieovertuiging in de vrouwenlijn. De vrouwen waarvan ik afstam hadden niet de middelen en het recht iets voor zichzelf te kopen. Als er geld was werd daar een koe voor gekocht, of het werd in de zaak ingebracht. Ik bemerkte dat ik het heel moeilijk vond om nieuwe meubels voor mezelf te kopen. Acht jaar geleden ben ik in dit huis gaan wonen met o.a. meubels uit de kringloop. Niks mis mee hoor, maar mijn verlangen ging uit naar nieuwe meubels. De verkoopster van de meubelwinkel kwam bij me thuis voor advies. In de winkel gaf de verkoopster me passende meubels te zien voor mijn kamer. Ik vond dat ze goed naar me geluisterd had want ze liet juist dat zien wat ik mooi vond. Maar inmiddels had ik elders een prachtige bank gezien in de uitverkoop. En ja ook haar bank was mooi, maar anders en ook goedkoper. Tja, liet ik me pleasen door uiteindelijk toch haar bank te kopen? De verkoopster heeft samen met mij alles prachtig op elkaar afgestemd, kleed, stoelen en tafel, verlichting en accessoires.

Keuzes ten alle tijden, alleen.... in hoeverre zijn we vrij vanuit onze eigen werkelijkheid?
                                             


Mijn persoonlijkheid; gekunsteld door de matrix en zijn wetten.
Het eenheidsveld, mijn intergalactisch wezen; vanuit deze kracht ben ik vrij!

maandag 19 september 2016

Reset

Het is nu 09-2016, een jaar na mijn laatste publicatie.

Door een totale omwenteling in mijn gewaarwording besefte ik dat ik de tijd mocht nemen om mezelf dit resetten toe te staan.

                           Nu is het tijd!


                                                                 Foto: Ada de With
Ont-moeting

Een schitterende dag ontplooit zich.
Vandaag heb ik een ontmoeting met 100 mensen in de natuur van Drenthe, samen met Arjan Bos en Martijn van Staveren. Ik heb er zin in, maar ik zie wel tegen de autorit van 222 km op. Het lukte me niet om te carpoolen. Met etenswaren, wandelschoenen, regenkleding en adressen op zak om zo nodig te overnachten voel ik me goed voorbereid. Enkele dagen terug heb ik educatie 4 bij Martijn van Staveren gevolgd en verschillende vragen m.b.t. de andere dimensie resoneren door mijn hoofd.
Gisteren was het nog tropisch warm, vandaag is de temperatuur normaal voor 16 september (2016) en er is regen voorspeld. Wat geniet ik toch van mijn 14 jarige VW polo, een lekker scheurijzer. Eigenlijk hoef ik op zo een lange autorit maar enkele malen af te slaan, A27 tot Utrecht en dan de A 28 op naar het noorden en ik ben er. Hele trajecten kan ik 130 km. per uur rijden dus dat schiet op.
Ik bewonder een audi TT en zie mezelf hierin al rijden. Jawel ik haal zo`n snelle auto in, ik kijk nog eens goed en ineens word ik me gewaar dat de auto gestolen is. Wat moet ik met dat gegeven? Ach ja ik realiseer me dat dit een programma is wat zich nu in mijn hoofd afspeelt en ik hoef er niets mee! Ik voel me blij met dit inzicht, maar dan zie ik plots overal om me heen programma`s. Het voelt alsof ik in een artificiële werkelijkheid zit. Wah... en ik rij hier in mijn auto tussendoor.
Ik herinner me de opmerking van Martijn bij educatie 4 dat als we het moeilijk krijgen we altijd naar dat gezamenlijke veld toe kunnen gaan wat we daar neergezet hebben. Ik klik in en voel me rustig worden.
Even verderop zet ik mijn auto op een P bij een benzinepomp. Als ik uitstap komt er een jonge vrouw naar me toe. In de beschutting zie ik een trekkers-rugtas met een hond erbij staan, ik schat in dat deze bij haar horen. Ze vraagt of ik naar Groningen ga. Nee ik ga de natuur in onder Haren dus het is niet handig als ik je een lift geef. Maar daar bij de benzinepomp staat een auto met een vrouw en man die gaan wel naar Groningen zeg ik. Even later zie ik haar samen met haar hond in deze auto vertrekken. Ik zwaai haar nog na, maar ze ziet me niet, ze lijkt verdiept in het programma van haar mobiel.

In Schipborg kom ik bijna tegelijk met Martijn aan en ik stel mijn vragen die opborrelden na educatie 4. Ik kon ze gelijk kanaliseren samen met mijn artificiële ervaringen van zojuist.

Op een prachtige plek tussen bloeiende heide, paddenstoelen en wuivende bomen zitten we op het rulle zand aan een kleurrijk watertje. De zon schijnt en knipoogt regelmatig naar ons. Ik bedenk dat de zonnestralen ongeveer 8 minuten en 20 seconden oud zijn, ze komen dus uit het verleden. Ik knipoog terug naar de zon, dus in de toekomst over 8 minuten en 20 seconden komt mijn knipoog bij de zon aan;-)

Martijn vraagt of er iemand is die wat te vertellen heeft. Ik zeg tegen Esther die naast me zit dat ik wel wil, maar niet nu omdat ik niets heb voorbereid.

Wat een heerlijke middag! Samen hebben we de Kracht van Creatie, zonder interventie, laten schijnen in deze werkelijkheid op aarde.

                                                                  Foto: Ada de With

Vanmorgen word ik vroeg wakker; ik wil mijn verhaal vertellen! Snel ga ik mijn bed uit om het op te schrijven.

Op mijn 16 e had ik een voor toen wonderlijke ervaring. Ik werkte als stagiaire in een bejaardenhuis. Ik was vrij van dienst geweest en liep over een verbindingsgang van twee gebouwen. Ik liep hier alleen, maar plotseling zag ik mijnheer Van IJzendoorn en hij begroette mij. Wat raar hij ging door me heen, hij zwaaide me nog na. Er is toch plaats zat, zo bedacht ik. Snel ging ik naar de ziekenafdeling en vroeg of deze mijnheer net was overleden. Ja die hebben we zojuist dood gevonden, was het antwoord. Gelukkig bedacht ik, ik word niet gek, geesten bestaan.
Toen ik het weekend na dit voorval, in de 70 er jaren, thuis was (ik was nml. intern in het bejaardenhuis), vertelde ik het voorval aan mijn moeder. Dat was van de duivel en daar moest ik me niet mee ophouden was het antwoord. Nou ik wilde niet naar de hel, wat een gedoe.

Op mijn 60 e in 2014 heb ik een boekje: “Echo van het Eeuwige Leven”  uitgegeven. Korte verhalen vanuit met name het verpleegkundige werkveld over mijn, noem het helderziende of helderwetende ervaringen.
Verhalen over orgaandonatie, vaccinatie, engelen en veel rondom de dood.

Ik ben superblij, dit is behapbaar voor me, yes dit boek kan ik sluiten, zo bedacht ik.

Totdat ik enkele maanden later op mijn slaapkamer een schim zie staan. Nu zie ik dat wel vaker en ik vraag dan wie ben je, waar kom je vandaan etc. Lang verhaal kort zijn naam is Archont en ik moet het de volgende dag maar op de computer opzoeken. De volgende dag bedenk ik; was dit nu echt? Totdat ik op de computer zijn naam intoets. Alles klopt wat deze Archont me heeft verteld en ik heb nog nooit van dit, zoals beschreven buitenaardse wezen gehoord. Ik bedenk ik ga weer niet tientallen jaren worstelen met dit fenomeen.

                                                                foto: Martijn van Staveren

Ik kom al snel uit bij Martijn van Staveren, die vertelt ook over buitenaardsen zoals Archonten.

Mijn boekje Echo van het Eeuwige leven heb ik in 2014 in eigen beheer uitgegeven. Dan is het handig om je boek te promoten en voordrachten te geven.
Maar wat een schrik, mijn visie wijzigt nu totaal. Ik zal eerst een nieuwe bedding moeten vinden voor mijn andere belevingen. Er komt niets van promoten!
Dus nu 09-2016 haal ik de rest van de onverkochte boeken terug uit het Centraal Boekhuis. Omdat ik het laatste jaar weinig via CB verkocht heb en wel opslagkosten heb. 
Een financieel investeringsfiasco, maar ja zo gaat het soms:-(
Aards / kosmisch een geweldig bewustzijnsproces en daar doe ik het voor;-)

Nu is het tijd om zelf met mijn boek de boer op te gaan en vandaar uit mijn ervaringen van het NU te vertellen te delen, ik heb je NU ont-moet.

                                                                      foto: Ada de With